Saksofon
je dobio naziv po belgijskom graditelju Adolfu Saksu, kojei ga je
konstruisao 1841, godine. Spada u grupu drvenih - duvačkih instrumenata.
Gradi se od metala i ima sličnosti sa većinom duvačkih instrumenata.
Usnik mu je nalik klarinetovom, sastoji se od većeg broja klapni (malo
većih nego kod flaute), a izvođačka tehnika je slična oboi. Zbog veličine
svoje cevi (alt, tenor, bariton i bas) saksofoni imaju savijen vrh,
kao i završni deo na kome se nalazi levkasti otvor okrenut ka gore.
Postoje još i varijante sopranino i sopran, koji zbog svoje visine
tona imaju kraću cev. Notacija alt saksofona (koji je najviše zastupljen)
se vrši u violinskom ključu, a njegov tonski opseg je od des do f3.
Saksofon je veoma virtuozan instrument i zbog toga je našao primenu,
u orkestrima i kao solo instrument u džezu. Koristi se za potrebe
vojnih duvačkih orkestara. U klasičnoj muzici ga ima veoma malo. Jedino
je zastupljen kod francuskih autora (Žorž Bize, Kamij Sen Sans, Klod
Debisi, Iber itd.).
Primer:
Slike sa izložbe (Modest Musorgski)
