Nova godina je praznik dobrog raspoloženja, najlepših želja i čestitki, druženja, veselja, zdravica, bogatih trpeza i poklona ispod raskošno okićenih jelki. Ovom prazniku se podjednako raduju i mladi i stari, oni koji očekuju poklone, i oni koji ih biraju i spremaju za nekog posebnog.

Proslava Nove godine jedan je od najstarijih običaja kod svih naroda. Neki naučnici tvrde da su prvi počeli da je slave Kinezi, a drugi da su to bili Rimljani ili Germani. Stanovnici starog Rima prvi su proslavljali Novu godinu 1. januara i za njih je ona bila simbol početka novog života i novih nada za budućnost. Sudeći po predanju, i Germani su u nečemu bili prvi - naime, preci današnjih nemaca smatrali su da na jelki živi "šumski duh", zaštitnik prirode, pa su stari ratnici za novogodišnju noć odlazili u šumu da ga umilostive. Kasnije su počeli da donose jelke kućama, pa je tako ovo drvo ušlo u u domove kao simbol Nove godine.

Iako svi narodi proslavljaju ovaj praznik kao novi i bolji početak, ne raduju mu se svi istog dana, jer jedni poštuju lunarno (prema kretanju Meseca), a drugi solarno (prema kretanju Sunca) računanje vremena. Za razliku od solarne koja ima stalno utvrđen datum, oni narodi koji vreme određuju prema Mesecu imaju Novu godinu promenljivog datuma i ona se slavi na dan mladog Meseca u februaru. Lunarnu Novu godinu, danas više kao deo tradicije, obeležavaju u Kini, Japanu, Indiji, Vijetnamu i još nekim zemljama, pri čemu takođe proslavljaju i solarnu, prema gregorijanskom kalendaru.

Za Kineze lunarna Nova godina je praznik proleća - najveći narodni praznik uoči kojeg se detaljno čiste stanovi i kuće kao simbol odbacivanja svega starog, a na ulicama se organizuju ceremonijalne proslave sa velikim papirnatim zmajevima kao simbolima moći u uspeha.

U Japanu se ovaj praznik slavi uz svečanu trpezu ispunjenu naročitim specijalitetima, a u ponoć se dolazak Nove godine oglašava sa 108 udaraca zvona sa budističkih hramova koji simbolizuju, po predanju, 108 mogućih čovekovih grehova. Jevrejska Nova godina je duhovni praznik kojim se obeležava godišnjica stvaranja sveta. Datum je promenljiv, zbog primene solarno-lunarnog kalendara, a trpeza se sastoji samo od slatkih jela, kao simbola plodnosti i dugovečnosti.

U toplim krajevima južne polulopte Zemljine kugle, Nova godina se slavi u leto, bez snega i zimskih čarolija, ali to ne umanjuje njihovo slavlje.

U mnogim zemljama sveta ustalio se običaj masovnih dočeka Nove godine na velikim gradskim trgovima - glavni trgovi Pariza, Moskve, Njujorka, pa čak i Beograda, prepuni su tada razdraganih ljudi koji se, ponekad i uprkos velikoj hladnoći, sjajno zabavljaju uz muziku, igru i neizbežni vatromet u ponoć.

Ipak, najlepše dočeke Nove godine na svetu organizuju se u zemljama Skandinavije, koje se utrkuju jedne sa drugima u želji da "prisvoje" Deda Mraza. 1979. godine Laponija, pokrajina Finske, proglašena je za zemlju Deda Mraza.