Senta je jedno od najstarijih naselja u Vojvodini i prostire se uz samu desnu obalu reke Tise. Na teritoriji opštine nalaze se i seoska naselja: Bogaraš, Gornji Breg, Kevi i Tornjoš. Površina opštine Senta je 293 kv. km sa 28767 stanovnika (1991).

Na osnovu arheoloških otkriæa i istorijskih izvora utvrðeno je da su teritorija grada i okolina bili naseljeni još od davnina. U pisanim istorijskim dokumentima prvi put se spominje 1216. godine u povelji maðarskog kralja Andrija II, a oblici reèi portus zyntha, zenderev i zyntharew upuæuju na geografski položaj naselja - prelaz preko reke. Krajem IX veka podruèje desne obale Tise (od Èongrada do Beèeja) pripadao je aristokratiji Sente - Mogaè, pa otud istorièari objašnjavaju poreklo imena naselja. Ono je tokom XIV veka bilo u posedu crkvenog feudalca, budimskog kaptola i od tada poèinje mirniji razvoj naselja koje 1506. godine poveljom kralja Vladislava II dobiva privilegije slobodnog kraljevskog grada.

Grad je ustanovio i svoje simbole - grb (kljuè, riba, pšenièni klas) i zastavu (plave i žute boje) koji simbolišu položaj i privrednu delatnost - ribolov i uzgoj žitarica. Kao slobodni grad Senta brzo ekonomski jaèa. Uz zemljoradnju razvija se zanatstvo i trgovina a omladina školuje u raznim kulturnim centrima Evrope. Zbog rivalstva u položaju Senta je dolazila u sukob sa Segedinom. U Senti su se rodili: Jovan Ðorðeviæ (kulturni i javni radnik), Jovan Muškatiroviæ(prosvetitelj), Ðula Dudaš (pisac prve monografije o Senti), Stevan Sremac (pisac i akademik) i Matija Beækoviæ (savremeni istaknuti pesnik). Za Sentu je vezano i ime Stevana Raièkoviæa, takoðe istaknutog savremenog pesnika.