Vranje je centar Pčinjskog okruga u čijem su sastavu još i opštine Bosilegrad, Bujanovac, Vladičin Han, Preševo, Surdulica i Trgovište.

Nalazi se na levoj obali reke Južne Morave, udaljen je od Leskovca 70, Niša 110, a Beograda 347 kilometara. Od bugarske granice ga deli 70, a od makedonske 40 kilometara.

Nema sasvim pouzdanih podataka o nastanku grada, ali se smatra da se to dogodilo u vreme Rimljana, i nešto kasnije u vreme dolaska Slovena u ove krajeve u VI i VII veku.

Prema nalazu istoričara, prvi pisani trag o Vranju je iz XI veka, a ostavila ga je Ana Komnina, Grkinja carskog porekla. U jednom zapisu o vladavini svoga oca Aleksija Komnina pribeležila je da je Župan Vukan 1093. godine stigao u Vranje i osvojio ga, ali nije uspeo da ga dugo zadrži, jer su snage Vizantije bile moćnije.

Vranje je u sastav srpske države definitivno ušlo 1207. godine kada ga je osvojio Stefan Prvovenčani, a ovim krajem u srednjem veku gospodarili su vlastelini kralj Stefan Dečanski i Car Dušan.

Kada se raspala srpska srednjovekovna država, Turci 14. juna 1455. godine osvajaju Vranje i drže ga sve do 31. januara 1878. godine. Vranje je, dakle, pod Turcima bilo 422 godine.

U Prvom svetskom ratu, Bugari su okupirali Vranje 16/17. oktobra 1915. godine, a oslobođeno je 4. oktobra 1918. godine i tada je stradalo 514 i nedužno streljano 335 lica.

U Drugom svetskom ratu Nemci su okupirali Vranje 9. aprila 1941. godine, a 22. aprila ga predaju u ruke bugarskim fašistima. Za četiri godine, fašisti su streljali u vranjskom kraju 700, a internirali 4.000 lica. Grad je oslobođen 7. septembra 1944. godine.
Vranje se nalazi između opština Leskovac, Vladičin Han, Surdulica, Bosilegrad, Trgovište, Bujanovac i Kosovska Kamenica. Prostire se na površini od 859,9 kilometara kvadratnih. Prosečna nadmorska visina je 480 ketara i u opštini postoji 105 naselja u kojima živi 86.518 , a u samom gradu 52.014 stanovnika.