O životu antičke Budve dragocene podatke pruža njena nekropola, slučajno otkrivena 1938. godine. Bez stručnog nadzora samo manji dio bogatog grobnog materijala je spašen i danas se nalazi u muzejima na Cetinju, Beogradu, Zagrebu, Splitu i privatnim kolekcijama. Sistematska istraživanja otpočela su 1952. i sa prekidima su trajala sve do 1982.godine. Istraživanja su pokazala da je nekropola bila u upotrebi više od jednog milenijuma.

Najstariji grobovi pripadaju počecima IV veka pre nove ere, a najmlađi kraju V ili početku VI veka nove ere. U osnovi se radi o dve nekropole, starijoj – helenističkoj, od IV pa do kraja I veka pre nove ere i mlađoj – rimskoj, od I pa do kraja IV, odnosno početka VI veka nove ere. U helenizmu se koriste zidane, pravougaone grobnice sa jednim ili više sahranjenih pokojnika uz koje se prilažu bogati grobni prilozi, najčešće keramičke posude tipa tzv. Gnatia keramike, delovi ličnog naoružanja i luksuzni nakit poreklom iz grčkih zlatarskih radionica.

U okviru rimske nekropole tokom I i II veka primjenjivao se ritual spaljivanja pokojnika, čiji su ostaci smeštani ili u jednostavno jame u zemlji ili u specijalne keramičke, staklene ili kamene recipijente – urne, za koje su se ponekad gradile veće kamene konstrukcije sa komorama i nadgrobnim spomenicima sa natpisima i reljefnim ukrasima. Od početka III pa do kraja V veka, pokojnici su sahranjivani u zidane kamene grobnice. Uz pokojnike, bez obzira da li se radi o spaljenim ili sahranjenim, polagane su različite posude od keramike i stakla, oružje i nakit. Posebno su brojne staklene posude.

Bogatstvo grobnih konstrukcija i grobnih priloga pokazuje da je antička Budva svoj ekonomski i kulturni procvat doživela tokom I i posebno tokom II veka i da već od početka III veka počinje njena postepena degradacija. Ovo se posebno zapaža u siromaštvu oblika i priloga u grobovima V i VI veka, kada Budva već pripada Vizantiji.